Relacje w rodzinie na wybranych przykładach polskiego dziedzictwa kulturowego

Abstrakt

Rodzina jest instytucją wychowania naturalnego, pełni funkcje osobowe (małżeńska, rodzicielska, braterska) oraz liczne funkcje instytucjonalne (np. prokreacyjna, opiekuńczo-wychowawcza, kulturowa, socjalizacyjna, stratyfikacyjna, ekonomiczna). Na podstawie badań naukowych stwierdzono, że prawidłowo funkcjonująca rodzina jest najwartościowszym środowiskiem wychowawczym, a kompetencje społeczne w rodzinie są uwarunkowane dziedzictwem kultury danej społeczności. W związku z tym, celem artykułu jest zaprezentowanie wybranych przykładów polskiej historiografii edukacyjnej współtworzących przesłanki do uzasadniania wzoru kulturowego relacji w rodzinie w zakresie osobowych ról społecznych małżeńskich i rodzicielskich. Stanowią one antecedencje najnowszych kierunków rozwoju refleksji społecznej o wychowaniu w kulturze ponowoczesnej przełomu stuleci XX/XXI.