Podłoże autoimmunologiczne rozwoju endometriozy.

Abstrakt

Endometrioza jest przewlekłym zaburzeniem ginekologicznym, które dotyka 2-10% kobiet w wieku rozrodczym. Pomimo wielu lat badań patogeneza endometriozy nie jest do końca wyjaśniona, a z leczenie endometriozy wiąże się z licznymi kontrowersjami. Endometrioza występuje rodzinnie i asocjuje z innymi chorobami. W grupie pacjentek chorujących na endometriozę odnotowuje się znacznie podwyższoną zapadalność na choroby autoimmunologiczne oraz celiakię, często przebiegającą w sposób skąpoobjawowy lub stwierdza się jedynie genetyczną do niej skłonność. Udowodniono współwystępowanie, a czasem wielokrotnie zwiększone ryzyko zapadalności na endometriozę u pacjentek z toczniem układowym, zespołem Sjogrena, reumatoidalanym zapaleniem stawów, autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy, stwardnieniem rozsianym, chorobą Addisona i nieswoistymi zapaleniami jelit. Chociaż nie ma przekonujących danych o możliwym mechanizmie przyczynowo- skutkowym łączącym te patologie z endometriozą lub o wspólnej przyczynie leżącej u podłoża tych zaburzeń to jednak postuluje się że dysregulacja immunologiczna ma związek z wytwarzaniem się niszy immunologicznej pozwalającej na powstawanie i progresję zmian typowych dla endometriozy. Diagnozując i lecząc pacjentki z endometriozą nie należy zapominać o spektrum chorób towarzyszących, spośród których część jest ciężkimi schorzeniami prowadzącymi do licznych powikłań.