Wiara jako cnota intelektualna według Świętego Tomasza z Akwinu

Abstrakt

Wiara jest cnotą teologalną, cnotą Boską, jest rzeczywistością nadprzyrodzoną, niewytworzoną przez naturalne władze człowieka. Cnoty teologalne pochodzą od Boga, są przez Niego wytwarzane w duszy i mają Jego samego za przedmiot (Giertych, 2012). Św. Tomasz twierdzi, że „wiara jest sprawnością umysłu, która zapala w nas życie wieczne, i sprawia, że intelekt przyzwala na to, co nie jest oczywiste” (STh II-II, q.4, a.1.). Takie podejście Tomasza pozwala jego uczniom uznać wiarę za cnotę intelektualną. W każdym czasie historii ludzkości pojawiały się trudności związane z przyjęciem Objawienia Bożego i uznania Prawdy Pierwszej jako najwyższej Mądrości, Dobroci i Miłości. Przyjęcie „czegoś” wymaga uprzedniego poznania. Temat rozumności wiary jest wciąż bardzo aktualny i dialogiczny, wymaga nowego odczytywania źródeł. Chrześcijanin w poszukiwaniu prawdy, korzystając z dorobku świętego Tomasza, ma przesłanki do tego, aby rozważać o wierze jako akcie rozumu. Ten artykuł jest rozważaniem cnoty wiary jako Boskiej i jednocześnie jako intelektualnej. Droga wiary otwiera indywidualną historię człowieka na autonomiczne działanie Boga w jego życiu oraz na jego życie wspólnotowe w Kościele, ponieważ wyznanie aktu wiary jest osobiste i wspólnotowe. Dynamika wiary polega na usłyszeniu słowa Bożego i posłuszeństwu temu słowu, a to wprowadza człowieka w nowy rozumny i intelektualny sposób życia, prowadzący do świadomego rozwijania cnót jako darów.