How to Cite
Abstract
The aim of the article is to present joint-cusotdy as one of the acceptable forms of parental care over the child during the divorce proceedings and after its completion.
The legal basis for the decision of such care, the conditions determining the possibility of its use and the benefits that it brings for the child's development – provided that it is properly performed by parents - will be discussed. The article presents research confirming that joint-custody is a form of care that is the most compatible with the well being of the child, which in turn is an elementary principle of the Polish legal order. It allows to rule out the occurrence of the main problem, which is the alienation of the child from one of the guardians, because the care of the child is exercised by both parents in comparable, sufficiently long periods of time. This ensures that the minor is in constant contact with both mother and father, and allows parents to actively participate in raising their child.
References
Bastaits K., Ponnet K., Mortelmans D. (2012). Parenting of divorced fathers and the association with children’s self-esteem. Journal of Youth and Adolescence, 41, 1643-1656.
Bauserman, R. (2002). Child adjustment in joint-custody versus sole-custody arrangements: A meta-analytic review. Journal of Family Psychology, 16(1), 91-102. DOI: 10.1037/0893-3200.16.1.91.
Bauserman, R. (2012) A Meta-analysis of Parental Satisfaction, Adjustment, and Conflict in Joint Custody and Sole Custody Following Divorce, Journal of Divorce & Remarriage, 53:6, 464-488, DOI: 10.1080/10502556.2012.682901.
Bernet, W., von Boch-Galhau W., Baker A. J. L., Morrison S. L. (2010). Parental Alienation, DSM-V, and ICD-11, The American Journal of Family Therapy, 38:2, 76-187, DOI: 10.1080/01926180903586583
Bodnar, A. (2017). Wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości w sprawie sprawowania przez rodziców pieczy naprzemiennej nad małoletnim dzieckiem z 22 maja 2017 r. Sygn. IV.7021.91.2017.MK. Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich.
Bodnar, A., Gójska, A., Kuziak, L., Śledzińska-Simon, A., Zegadło, R. (2015). Władza rodzicielska i kontakty z dzieckiem. Warszawa: C.H. Beck Wydawnictwo Polska.
Czerederecka, A. (2008). Rozwód a rywalizacja o opiekę nad dziećmi. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis.
Domański, M. (2015). Orzekanie o pieczy naprzemiennej w wyrokach rozwodowych, Warszawa: Instytut Wymiaru Sprawiedliwości.
Domitrovich, J. S. (2015). Two Opposing Views. Judges' Journal. 54(3), 21-22.
Fabricius, W.V., Luecken, L.J. (2007). Post-divorce living arrangements, parent conflict, and long-term physical health correlates for children of divorce. Journal of Family Psychology, 21, 195-205.
Gajda, J., Ignatowicz, J., Pietrzykowski, J., Pietrzykowski, K., Winiarz, J. (2012) Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz. Warszawa: C.H. Beck Wydawnictwo Polska.
Gardner, R. (1999). Guidelines for assessing parental preference in child-custody disputes. Journal of Divorce & Remarriage, 30 (1-2); 1-9. DOI: 10.1300/J087v30n01_01.
Justyński, T. (2011). Prawo do kontaktów z dzieckiem w prawie polskim i obcym, Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
Kaczmarek, J., Kotara, H., Pocent, T. (2004). Syndrom odosobnienia od jednego z rodziców. Mechanizmy psychologiczne występujące w konflikcie okołorozwodowym według koncepcji Richarda Gardnera. Warszawa: Komitet Ochrony Praw Dziecka.
Kodeks Postępowania Cywilnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 1360, ze zm.).
Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r. poz. 682, ze zm.).
Mamątow, R. (2018). Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Kodeks karny z dnia 27 marca 2018, druk nr 776, Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, Senat Rzeczypospolitej Polskiej IX Kadencji.
McInnes, E., Orkin, G., Flood M., Swinbourne, K. (2003). What's wrong with a presumption of joint custody? Family Matters, 65, 62-65.
Namysłowska, I., Heitzman, J., Siewierska A. (2009). Zespół Gardnera – zespół oddzielenia od drugoplanowego opiekuna (PAS). Rozpoznanie czy rzeczywistość rodzinna? Psychiatria Polska, 43 (1), 5-17.
O’Donohue, W., Benuto L. T., Bennett N. (2016). Examining the validity of parental alienation syndrome, Journal of Child Custody, 13(2-3), 113-125, DOI: 10.1080/15379418.2016.1217758
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1997 r w sprawie II CKN 90/96.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2000 r., V CKN 1751/00.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2018 r. w sprawie IV CSK 442/17.
Sikora, R., Trzęsowska–Greszta, E. (2016). Opieka naprzemienna - w kontekście rozwodu rodziców i kosztów psychicznych ponoszonych przez dzieci, Kwartalnik Naukowy Fides et Ratio, 1 (25), 288-298.
Siracusano, A., Barone, Y., Lisi, G., Niolu C. (2015). Parental alienation syndrome or alienating parental relational behaviour disorder: a critical overview. Journal of Psychopathology, 21; 231-238.
Stojanowska, W., (1979). Rozwód a dobro dziecka, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
Ustawa o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2018 r. poz. 2134, ze zm.).
Ustawa o Rzeczniku Praw Obywatelskich (Dz.U. z 2018 r. poz. 2179, ze zm.).
Vilalta, R., & Nodal, M. W. (2017). On the myth of Parental Alienation Syndrome (PAS) and the DSM-5. Papeles del Psicólogo, 38(3), 224-231, DOI: 10.23923/pap.psicol2017.2843.
Wallerstein, J.S., Blakeslee, S., (2006). Druga szansa - mężczyźni, kobiety i dzieci dziesięć lat po rozwodzie. Kielce: Charaktery.
Włodarczyk, J., Makaruk, K. (2013). Ogólnopolska diagnoza problemu przemocy wobec dzieci. Wyniki badania. Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.
Zegadło, R. (2011). Miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, miejsce zwykłego (stałego) pobytu dziecka oraz piecza naprzemienna. Rodzina i Prawo, 17-18/2011, 5-18.