Boundaries of Sense-creating Experiences in the Literary Works by Karol Wojtyła and the Concept of Transgression by Józef Kozielecki
pdf (English)

Słowa kluczowe

transgresja
doświadczenie
(auto)transcendencja
Homo Transgressivus
twórczość
autotransgresja

Jak cytować

Wróblewska, H. M. (2021). Boundaries of Sense-creating Experiences in the Literary Works by Karol Wojtyła and the Concept of Transgression by Józef Kozielecki. Kwartalnik Naukowy Fides Et Ratio, 48(4), 236-249. https://doi.org/10.34766/fetr.v48i4.1004
Język / Language
Słowa kluczowe

Abstrakt

Wstęp: Twórczość literacka Karola Wojtyły zbiega się z koncepcją o s o b y tworzoną przez niego na gruncie filozoficznym i teologicznym. Poezje i dramaty autorstwa Wojtyły odzwierciedlają w pełni przemyślaną i dojrzałą koncepcję osoby, którą wypracował on jako filozof personalista. Według Wojtyły osoba jest z jednej strony nieredukowalnym podmiotem, z drugiej zaś relacją. Koncepcja ta widoczna jest zwłaszcza w dramatach autorstwa Wojtyły, a także w jego liryce. W rozumieniu Kozieleckiego człowiek jako istota transgresyjna Homo Transgressivus posiada zdolność przekraczania granic materialnych, społecznych  i  symbolicznych. Człowiek jest sprawcą  - ma wolność wyboru intencji, celów, operacji myślowych, działań.

Metoda: Analiza  twórczości literackiej Karola Wojtyły i założeń transgresywnej koncepcji Józefa Kozieleckiego

Wyniki:    Według Karola Wojtyły człowiek jest nie tylko sprawcą swego działania, ale także jego twórcą. Sprawczość ludzka jest zarazem twórczością, w której pierwszym tworzywem jest sam człowiek. Koncepcja  psychologii religii proponowana przez Józefa Kozieleckiego nawiązuje do  transgresyjnej teorii człowieka i odnosi się do refleksji antropologicznej i filozoficznej.  Doświadczenie religijne przypomina wewnętrzny dom człowieka, prawdy wiary są tworzywem pozwalającym go budować. Religia stanowi  rodzaj  duchowej  transgresji. Przestrzenią działań transgresyjnych jest przede wszystkim świat społeczny- charakterystyczny dla działań skierowanych ku ludziom. Człowiek jest sprawcą, którego działania i czyny – szczególnie transgresyjne – ustalają relacje danego człowieka – do świata wartości. Twórcze działania transgresyjne pozwalają przekształcać rzeczywistość. Wykraczanie poza granice stanowi jakby kolejne a k t y  stwarzania – lub poszerzania – świata  Jest to także autotransgresja powołana poprzez akty tworzenia.

Wnioski:

Twórczość literacka Karola Wojtyły oraz koncepcja treansgresywna Józefa Kozieleckiego zawierają charakterystyki rodzajów doświadczeń transgresyjnych, ukazują  wielowymiarowość „światów transgresji” oraz bogactwo znaczeń pojęcia przekraczania granic. Wizja człowieka i jego doświadczenia zawierają sensotwórczy wymiar i heurystyczny potencjał.

 

https://doi.org/10.34766/fetr.v48i4.1004
pdf (English)

Bibliografia

Błachnio, A. (2006). Autor siebie w trzeciej fali cywilizacyjnej, Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW.

Dąbrowski, K. (1986). Trud istnienia, Warszawa: Wiedza Powszechna.

Maslow, A.H. (1986). W stronę psychologii istnienia, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.

Jan Paweł II (1999). List do artystów, (w:) K. Wojtyła Poezje, dramaty, szkice. Wstęp M. Skwarnicki, 560-578, Kraków: Wydawnictwo Znak.

Kozielecki, J. (1983). Działania transgresyjne: przekraczanie granic samego siebie, Przegląd Psychologiczny, 3, 505-517.

Kozielecki, J. (1984). Potrzeba hubrystyczna a działanie transgresyjne, Przegląd Psychologiczny, 2, 321–335.

Kozielecki, J. (1987). Koncepcja transgresyjna człowieka. Analiza psychologiczna, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Kozielecki, J. (1991). Z Bogiem albo bez Boga. Psychologia religii: nowe spojrzenie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kozielecki, J. (1996). Człowiek wielowymiarowy. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Kozielecki, J. (1998).Transgresja i kultura, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Kozielecki, J. (2001). Psychotransgresjonizm. Nowy kierunek psychologii, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Kozielecki, J. (2004). Społeczeństwo transgresyjne. Szansa i ryzyko, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Kozielecki, J. (2006). Psychologia nadziei, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.

Kozielecki, J. (2009). Psychotransgresjonizm – zarys nowego paradygmatu, (w:) J. Kozielecki (red.), Nowe idee w psychologii, 330-347, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Obuchowski, K. (2000). Człowiek intencjonalny, czyli o tym, jak być sobą, Poznań: Rebis.

Obuchowski, K. (2000). Od przedmiotu do podmiotu, Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.

Popielski, K. (1994). Noetyczny wymiar osobowości, Lublin: Wydawnictwo KUL.

Richard, R. (2007). Everyday creativity: Our hidden potential, (in:) R. Richards (ed.) Everyday creativity and new views of human nature. Psychological, social, and spiritual perspectives, Washington DC: American Psychological Association.

Runco, M.A. (2006). Reasoning and personal creativity, (in:) J.C. Kaufman, J. Bear (eds.), Creativity and reason in cognitive development, Cambridge: Cambridge Univerity Press.

Skwarnicki, M. (2004). Poetycka droga Papieża Wojtyły, (w:) K. Wojtyła, Poezje, dramaty, szkice, 5-22, Kraków: Wydawnictwo Znak.

Straś-Romanowska, M. (2016). Podmiot osobowy w świecie współczesnym, Psychologia Rozwojowa, 21, 2, 15–25.

Stróżewski, W. (1981). Etyka afirmacji, w: Istnienie i wartość, 263-264, Kraków: Wydawnictwo Znak.

Styczeń, T. (2000). Być sobą to przekraczać siebie – o antropologii Karola Wojtyły, (w:) K. Wojtyła, „Osoba i czyn” oraz inne studia antropologiczne, 491–526, Lublin: Wydawnictwo KUL.

Wojtyła, K. (1955-1957). W poszukiwaniu podstaw perfekcjoryzmu w etyce, Roczniki Filozoficzne KUL, 5, 4, 303-317.

Wojtyła, K. (1960). Miłość i odpowiedzialność, Znak, 5 (71), 561-614.

Wojtyła, K. (1962). Narodziny Wyznawców, (w:) Poezje, dramaty, szkice, Kraków: Wydawnictwo Znak.

Wojtyła, K. (1968). Osoba i czyn: refleksywne funkcjonowanie świadomości i jej emocjonalizacja, Studia Theologica Varsaviensia, 6/1,101-119.

Wojtyła, K. (1969). Osoba i czyn, Kraków: Polskie Towarzystwo Teologiczne.

Wojtyła, K. (1979). Myśląc Ojczyzna... Znak, 1–2, (pseudonim Stanisław Andrzej Gruda). Wojtyła, K. (1994). Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, (w:) T. Styczeń, W. Chudy,

J.W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek MIC (red.), seria: Człowiek i moralność, 4, Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Wojtyła, K. (1982). Miłość i odpowiedzialność, (w:) T. Styczeń, J.W. Gałkowski, A. Rodziński,

A. Szostek (red.), seria: Człowiek i moralność, t. 1Lublin: Wyd. Towarzystwo Naukowe KUL.

Wojtyła, K. (2000a). Osobowa struktura samostanowienia, (w:) T. Styczeń, W. Chudy, J.W. Gałkowski (red.) Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, 423-432, Lublin: Wyd. Towarzystwo Naukowe KUL.

Wojtyła, K. (2000b). Podmiotowość i „to, co nieredukowalne” w człowieku, (w:) T. Styczeń, W. Chudy, J.W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek (red.), Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, Lublin: Wydawnictwo KUL.

Wojtyła, K. (2000c). Rozważania o istocie człowieka, Kraków: Wydawnictwo WAM.

Wojtyła, K. (2001). Miłość i odpowiedzialność, (w:) T. Styczeń, J.W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek MIC (red.), seria: Człowiek i moralność, Wyd. 3, Lublin: Wydawnictwo Towarzystwo Naukowe KUL.

Wojtyła, K. (2004). Myśląc Ojczyzna, (w:) Poezje, dramaty, szkice, Kraków: Wydawnictwo Znak.

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##