Abstrakt
Jakość życia psychoseksualnego osób z niepełnosprawnością wzroku jest zależna od wielu czynników, wśród których istotne znaczenie ma edukacja seksualna prawidłowo prowadzona w okresie dzieciństwa i dorastania. Przekaz informacji na temat poszczególnych aspektów seksualności człowieka musi uwzględniać specjalne potrzeby edukacyjno-rozwojowe uczniów niewidomych i słabowidzących, w tym m.in. trudności w korzystaniu z wizualnych materiałów dydaktycznych, niemożność pozyskiwania wiedzy na drodze samorzutnej obserwacji i naśladownictwa, ograniczenia w zakresie odbioru, rozumienia i posługiwania się komunikatami pozawerbalnymi. Badania naukowe wskazują na liczne nieprawidłowości w przebiegu edukacji seksualnej tej grupy osób, skutkujące istotnie niższym poziomem wiedzy o seksualności. Zaniedbania w tej sferze są szczególnie niepokojące, gdyż dzieci i adolescenci z niepełnosprawnością wzroku stanowią grupę bardziej narażoną na przemoc seksualną niż uczniowie pełnosprawni. Dysponowanie niepełnymi i (lub) nieprawdziwymi informacjami o rozwoju i zdrowiu seksualnym zwiększa ryzyko wystąpienia problemów natury fizycznej, emocjonalnej i społecznej.
Słowa kluczowe: niepełnosprawność wzroku, niewidzenie, słabowzroczność, seksualność, edukacja seksualna