Twórczość jako środek kształtowania podmiotowości człowieka w ujęciu Wiesława Karolaka
pdf (English)

Słowa kluczowe

artetetapia
ekspresja artystyczna
podmiotowośc
rysunek
twórcza natura

Jak cytować

Kowalczyk, M. M. (2024). Twórczość jako środek kształtowania podmiotowości człowieka w ujęciu Wiesława Karolaka . Kwartalnik Naukowy Fides Et Ratio, 58(2), 58-67. https://doi.org/10.34766/fetr.v58i2.1283
Język / Language
Słowa kluczowe

Abstrakt

Celem tego artykułu jest ukazanie twórczości jako środka kształtowania ludzkiej podmiotowości na podstawie praktyki arteterapeutycznej Wiesława Karolaka. Autor utożsamia arteterapię z terapią przez twórczość (resp. ekspresję artystyczną). U jej podstaw tkwi przekonanie o twórczej naturze człowieka. Twórczość jest cechą powszechną, konstytuującą każdy byt ludzki, tym samym nie jest zarezerwowana wyłącznie dla artystów. Jednak współczesna cywilizacja naukowo - techniczna, jak również konsumpcjonizm, nie sprzyjają podejmowaniu postaw twórczych w codziennym życiu. Człowiek ma do wyboru dwa sposoby funkcjonowania - automatyczną realizację narzuconych schematów egzystencji albo świadome przeżywanie życia wiążące się z samodzielnym wyznaczaniem celów. Aby stać się podmiotem, czyli źródłem swoich działań, konieczne jest zaktualizowanie twórczej natury, w tym dyspozycji odpowiedzialnych za kreację. Niewątpliwie pomocny w tym procesie jest program pod tytułem: „Twórczość wspomagająca rozwój”, którego współautorem jest W. Karolak. Autor realizuje jego założenia w czasie warsztatów arteterapeutycznych, których celem jest formowanie ludzkiej podmiotowości. Szczególną rolę przypisuje ekspresji z zakresu sztuk wizualnych ze względu na własne wykształcenie artystyczne. Często wykorzystuje rysunek, który utożsamia z myśleniem. Uczestnicy warsztatów podejmując aktywność twórczą - rysując, uświadamiają sobie to, co dotychczas było dla nich niezrozumiałe, także zyskują wgląd we własne emocje, co ostatecznie prowadzi do samopoznania. Odkrywając własną kreatywność w obszarze sztuki, pragną z niej korzystać w codziennym doświadczeniu. W ten sposób przekształcają się w świadomy podmiot, który odpowiedzialnie kieruje własnym życiem według wiedzy zdobytej na drodze kreatywnych poszukiwań. Ekspresja artystyczna aktywizuje postawy twórcze, których cechą wyrózniającą jest „nowość”. Stąd podmiotowość człowieka wyraża się w myśleniu produktywnym w rozumieniu Otto Selza, które w określonym kontekście społecznym uzyskuje twórczy charakter. Publikacja powstała w oparciu o metodę analizy treści.

https://doi.org/10.34766/fetr.v58i2.1283
pdf (English)

Bibliografia

Dubisz, S. (ed.). (2003). Uniwersalny słownik języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Edwards, B. (2006). Rysunek: odkryj talent dzięki prawej półkuli. Łódź: Aha!

Karolak, W. (2006). Rysunek: odkryj talent dzięki prawej półkuli mózgu. Łódź: Aha!

Karolak, W. (2001a). Działania twórcze – twórczość wspomagająca rozwój. Książka dla nauczyciela. Łódź: Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna.

Karolak, W. (2001b). Działania twórcze – twórczość wspomagająca rozwój. Książka dla studenta. Łódź: Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna.

Karolak, W. (2005a). Twórczość wspomagająca rozwój. (In:) L. Kataryńczuk-Mania (ed.), Metody i formy terapii sztuką, 149-163, Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Karolak, W. (2005b). Warsztaty artystyczne. Kielce: Jedność.

Karolak, W. (2005c). Warsztaty twórcze – warsztaty artystyczne. Kielce: Jedność.

Karolak, W. (2006). Mapping w twórczym samorozwoju i arteterapii. Łódź: Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna.

Karolak, W. (2010). Arteterapie: Terapie za pomocą sztuk wizualnych. Warszawa: Akademia Pedagogiki Specjalnej.

Karolak, W. (2014). Arteterapie. Język wizualny w terapiach twórczości i sztuce. Warszawa: Difin.

Karolak, W. (2015). Rysunek w arteterapiach, twórczości i sztuce. Warszawa: Difin.

Karolak, W. (2017). Arteterapie. Przygoda i porządek. Warszawa: Difin.

Karolak, W. (2019). Arteterapia dla dzieci i młodzieży. Scenariusze zajęć. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Malchiodi, C.A. (Ed.). (2014). Arteterapia. Podręcznik. Gdańsk: Harmonia Universalis.

Nęcka, E., Orzechowski, J., Szymura, B., Wichary, Sz. (2020). Psychologia poznawcza. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Nęcki, Z. (2002). Psychologia twórczości. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Obuchowski, K. (2000a). Od przedmiotu do podmiotu. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uczelniane Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego.

Obuchowski, K. (2000b). Galaktyka potrzeb. Psychologia dążeń ludzkich. Poznań: Zysk I S-ka Wydawnictwo.

Obuchowski, K. (2000c). Człowiek intencjonalny, czyli o tym jak być sobą. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.

Pielasińska, W. (1983). Ekspresja – jej wartość i potrzeba. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne.

Read, H. (1967). Warunki dla pokoju, Kwartalnik Pedagogiczny, 1, 3-8.

Rodriguez, N. (2013). Co nam mówią rysunki dzieci. Kielce: Jedność.

Stasiak, M. K. (2015). Model wspierania twórczego rozwoju jednostki jako postulowany wyznacznik nowoczesnej pracy socjalnej, Civitas Hominibus: Rocznik Filozoficzno-społeczny, 10, 133-142.

Tatarkiewicz, W. (1988). Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Tatarkiewicz, W. (1993). Historia filozofii. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##