Budowanie poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego w okresie wczesnej adolescencji
PDF (Angielski)

Słowa kluczowe

bezpieczeństwo emocjonalne
bezpieczeństwo fizyczne
rozwój dzieci i młodzieży
wczesna adolescencja

Jak cytować

Budowanie poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego w okresie wczesnej adolescencji. (2019). Kwartalnik Naukowy Fides Et Ratio, 37(1), 6-18. https://doi.org/10.34766/fetr.v1i37.18

Abstrakt

Istotnym punktem metodyki prowadzenia zajęć edukacyjnych jest bezpieczeństwo uczestników, tak fizyczne, jak i emocjonalne. Zadaniem nauczyciela prowadzącego zajęcia jest budowanie zaufania, więzi emocjonalnej, a także umiejętne nauczenie wyznaczania własnych granic. Dziecko, które żyje w poczuciu bezpieczeństwa emocjonalnego i fizycznego chętniej eksperymentuje, doświadcza i tworzy relacje z innymi, co w późniejszym etapie jego życia może zaowocować lepszymi jakościowo kontaktami społecznymi. Takie dziecko, stanie się dorosłym, który będzie umiał stawiać granice, nie podejmie działań, które nie są dla niego dobre i bezpieczne oraz takich, które prowadzą do pomniejszenia jego społecznej roli. Wprowadzenie podczas zajęć edukacyjnych – szczególnie w okresie wczesnej adolescencji – aktywności, które dają poczucie bezpieczeństwa powinno stać się priorytetem w relacji nauczyciel – uczeń. Wykorzystywanie w edukacji metod kreatywnych opartych na aktywności fizycznej staje się narzędziem do wspierania rozwoju uczniów oraz budowania poczuciu bezpieczeństwa.

PDF (Angielski)

Bibliografia

Bardziejewska M. (2005), Okres dorastania. Jak rozpoznać potencjał nastolatków? (W:) A. Brzezińska (red.), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (s. 345–377). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Czochańska J. (1995), Badanie i ocena neurorozwojowa niemowląt i noworodków. Wyd. Folum, Lublin.

Danielewska J. (2002), Agresja u dzieci – szkoła porozumienia. Warszawa: WSiP.

Demel M. (1989) O trzech wersjach teorii wychowania fizycznego. Ujęcie komplementarne. WFiS nr 2, Warszawa: AWF.

Grabowski H. (1999), Teoria Fizycznej Edukacji. Warszawa: WSiP.

Goddard S. (2004), Odruchy, uczenie i zachowanie. Klucz do umysłu dziecka. Wydawnictwo: Międzynarodowy Instytut Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów.

Hannaford C. (1998), Zmyślne ruchy które doskonalą umysł. Warszawa: Medyk.

Hill C. (2013), Komunikacja poprzez ruch. Ruch Rozwijający Sherborne. Dążenie do poszerzania perspektyw. Warszawa: Wydawnictwo CSW Arteer.

Matczak A. (2004), Różnice indywidualne w rozwoju psychicznym, (w:) Harwas-Napierała

B., Trempała J. (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Rozwój funkcji psychicznych (t. 3, s. 178- 202). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Mazur R. (1998), Odruchy i ich znaczenie kliniczne, (w:) Podstawy kliniczne neObuchowska I. (2005), Adolescencja, (w:) B. Harwas-Napierała, J. Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Charakterystyka okresów życia człowieka (t. 2, s. 163–201). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Pękała A., Banaszkiewicz T. (2002), Wykorzystanie metody Rudolfa Labana w pracy z dziećmi sześcioletnimi, Prace naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, z. XI. Piotrowski K., Ziółkowska B., Wojciechowska J. (2015), Rozwój nastolatka. Wczesna faza dorastania, (w:) Niezbędnik Dobrego Nauczyciela. Rozwój w okresie dzieciństwa i dorastania (t. 5, s. 1-61). Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.

Piotrowski K., Wojciechowska J., Ziółkowska B. (2015), Rozwój nastolatka. Późna faza dorastania, (w:) Niezbędnik Dobrego Nauczyciela. Rozwój w okresie dzieciństwa i dorastania (t. 6, s. 1-65). Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.

Podemski R. Wendera M. (2001), Rozwój układu nerwowego i badania neurologiczne dziecka, (w:) Neurologia, R. Podemski, M. Wendera (red.), Wrocław: Wyd. Med. Urban J Partner.

Prusiński A. (2003) Neurologia praktyczna, Warszawa: PZWL. Przyrowski Z. (2012), Integracja sensoryczna. Wprowadzenie do teorii, diagnozy i terapii. Warszawa: EMPIS.

Sadowska L. (2001), Zasady rehabilitacji metodą odruchowej lokomocji, (w:) Neurokinezjologiczna diagnostyka i terapia dzieci z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, L. Sadowska (red.), Wrocław: Wyd. AWF.

Sharron H. (1994), Changing Children’s Minds. Birmingham: The Sharron Public Company.

Sherborne W (2012), Ruch Rozwijający dla dzieci. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Sylva K., Lunt I. (1986), Child Development: A first course. Oxford: Blackwell.

Węcławik P. (1993), Historyczny zarys problemu jedności psychofizycznej człowieka i jego ujęcie w antropologii Maxa Schelera. Folia Philosophica, 11, 75-87.urologii, R. Mazur, W. Kozubski, A. Prusiński (red.), Warszawa: PZWL.