Słowa kluczowe
jąkanie się
kobiety
mężczyźni
Jak cytować
Abstrakt
Celem niniejszego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy istnieją różnice w strukturze osobowości w ujęciu Costy i McCraea pomiędzy jąkającymi się mężczyznami a jąkającymi sie kobietami. W tym celu przebadana 50 jąkających się osób ( 25 kobiet i 25 mężczyzn). Osobowość zbadano Inwentarzem Osobowości NEO-FFI, który bada pięć następujących wymiarów – czynników: Ekstrawersja, Ugodowość, Sumienność, Neurotyczność, Otwartość na doświadczenia. Wyniki badań wskazują na istotne statystycznie różnice pomiędzy jąkającymi sie kobietami a jąkającymi sie mężczyznami w zakresie następujących wymiarów: Neurotyczność, Otwartość na doświadczenia oraz Sumienność. W pozostałych wymiarach nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy badanymi grupami jąkających się mężczyzn i kobiet.
Bibliografia
Adamczyk B. (1995), Wideo-echo (gadająca kaczka) jako nowy korektor w terapii jąkania, Logopedia, nr 22, s. 17 – 20.
Adamczyk B. (1993), Terapia jąkania metoda „Echo”, (w:) Diagnoza i terapia zaburzeń mowy, T. Gałkowski, Z. Tarkowski, Z. Zaleski (red.), s. 141- 15, Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Bielecki J. (1988a), Nasilenie agresji u męskiej młodzieży jąkającej się, Studia Philosoophiae Christianae, nr 24, s. 209-224.
Bielecki J. (1988b), Obraz siebie osób jąkających się, Studia Philosophiae Christiasnae, R. 24, nr 2, s. 199-208.
Bielecki J. (1999), Psychologiczne problemy dzieci i młodzieży jąkającej się, w: Dziecko niepełnosprawne, jego rodzina i edukacja, K.J. Zabłocki (red.), s. 134-150, Warszawa: Wydawnictwo „Żak”.
Bielecki J. (2001), Poczucie pewności siebie i potrzeba bezpieczeństwa u jąkających się przed terapią i po terapii, Studia Psychologica, 1, s. 103-110.
Bielecki J. (2002), Wybrane cechy osobowości dzieci i młodzieży jąkającej się w świetle badań psychologicznych, (w:) Osoba, Edukacja, Dialog, M. Ledzińska, A. Rutkowska, L. Wrona (red.), s. 134-142, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej.
Bochniarz A. (1999), Różne oblicza jąkania i sposoby pomagania jąkającym, Żory: Gabainet Logopedyczny, Demeostenes.
Byrne R. (1989), Pomówmy o zacinaniu, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich.
Chęciek M. ( 2007), Jąkanie. Diagnoza – Terapia – Program. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Costa J.P.T., McCrae R.R. (2005), Osobowość dorosłego człowieka, Kraków: Wydawnictwo WAM.
Gasiul H. (2006), Psychologia osobowość. Nurty teorie, koncepcje, Warszawa: Difin.
Kamińska D. (2006), Wspomaganie płynności mowy dziecka – profilaktyka, diagnoza i terapia jąkania wczesnodziecięcego, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Lichota E. J. (2008), Profilaktyka jąkania i niepłynność mówienia, Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Minczakiewicz E. M. (1997), Mowa – Rozwój - Zaburzenia-Terapia, Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP.
Okrasińska A. (2013), Męka mówienia, Psychologia w Szkole, nr 4(40), s. 90-94.
Van Riper Ch. (1973), The treatment of stuttering, New Jerse: Englewood Clifs.
Wintage M. (1984), Definition in the problem, Journal of Speech and Hearing Disorder, nr 49, 429-431.
Tarkowski Z. (2002), Jąkanie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA
Zawadzki B., Strelau J., Szczepaniak P., Śliwińska M., (1998), Inwentarz osobowości NEO-FFI Costy i MCCrae, Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP.