Kościół parafialny jako element dziedzictwa kulturowego, czynnik tożsamości społecznej oraz punkt orientacyjny w przestrzeni lokalnej
Tom 38 Nr 2 (2019), Articles
Tom 38 Nr 2 (2019)

Kościół parafialny jako element dziedzictwa kulturowego, czynnik tożsamości społecznej oraz punkt orientacyjny w przestrzeni lokalnej

Articles
https://doi.org/10.34766/fetr.v2i38.75
Opublikowano czerwca 30, 2019
Marek Gosztyła
Rzeszów University of Technology Faculty of Civil and Environmental Engineering and Architecture Department of Monuments Conservation
Tomasz Gosztyła
University of Rzeszów Faculty of Pedagogy Department of Psychology
PDF (English)

Słowa kluczowe

dziedzictwo kulturowe
kościół parafialny
wystrój wnętrza
prace konserwatorskie
religia

Jak cytować

Gosztyła, M., & Gosztyła, T. (2019). Kościół parafialny jako element dziedzictwa kulturowego, czynnik tożsamości społecznej oraz punkt orientacyjny w przestrzeni lokalnej. Kwartalnik Naukowy Fides Et Ratio, 38(2), 194-212. https://doi.org/10.34766/fetr.v2i38.75
ACM ACS APA ABNT Chicago Harvard IEEE MLA Turabian Vancouver

Pobierz cytowanie

Endnote/Zotero/Mendeley (RIS) BibTeX
Język / Language
Słowa kluczowe

Abstrakt

Kościół parafialny, tradycyjnie, był punktem zbornym, centrum życia religijnego i społecznego oraz ośrodkiem kulturotwórczym społeczności lokalnej. Znaczenie i funkcję budowli kościoła parafialnego można rozpatrywać w dwóch zasadniczych aspektach – jako przejaw kultury materialnej i niematerialnej. Celem niniejszych badań była diagnoza percepcji kościoła parafialnego jako wartości materialnej i niematerialnej kultury lokalnej, oceny cech formy architektonicznej budowli, jej percepcji jako punktu orientacyjnego w przestrzeni lokalnej oraz wiedzy i oceny zabiegów konserwatorskich i renowacyjnych, dotyczących obiektu. Dla celów niniejszych badań wybrano trzy parafie w województwie podkarpackim: Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Przemyślu, Kościół parafialny w Żołyni pw. św. Jana Kantego oraz Kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego w Woli Zarczyckiej. Ogółem w badaniach wzięły udział 232 osoby. Wykonane badania pozwoliły określić, jakie komponenty wartości materialnych i niematerialnych wytypowanych kościołów, są waloryzowane przez respondentów.
https://doi.org/10.34766/fetr.v2i38.75
PDF (English)

Bibliografia

Cebula, S., Gosztyła, M. (2011). Kościół PW. Św. Jana Kantego w Żołyni. Żołynia-Rzeszów: Mitel.

Gilbert, D., Dwyer, C., Ahmed, N., Cuch Graces, L., & Hyacinth, N. (2019). The hidden geographies of religious creativity: place-making and material culture in West London faith communities. Cultural Geographies, 26(1), 23–41.

Gosztyła, M., Lichoła, L., Ożóg, S. (2014). Kościół i Parafia Najświętszej Marii Panny Nieustającej Pomocy. Przemyśl - Błonie. Rzeszów: Zimowit.

Klimenko, I., Berdnik, T. (2018). Meaning, Function and Design of Object in Culture. Postmodern Openings/Deschideri Postmoderne, 9(2), 110–119.

Rocznik Archidiecezji Przemyskiej. Album (1997). Przemyśl: Kuria Metropolitalna w Przemyślu, Techgraf.

Shields, J.J. (2000). Sacred Architecture as a Narrative for Defining Religion, Culture and Social and Educational Change: A Proposal for a Series of Workshops for Educators. Źródło: http://search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&db=eric&AN=ED453143&lang=pl&site=ehost-live

Stegers, R. (2008). Sacred Buildings: A Design Manual. Basel: Birkhäuser.

Szajda, M. (2018). Transposition of Sacral Space in Poland as a Result of Desacralization of Sacred Objects. Socio-Economic Problems & the State, 18(1), 214–226.

Uścinowicz, J. (2016). The Problem of Conversion in Sacred Architecture - some Axiological Aspects. International Multidisciplinary Scientific Conference on Social Sciences & Arts SGEM, 531–538.

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##