Cardinal Stefan Wyszyński – a man of dialogue

Abstrakt

Kościół w Polsce przygotowuje się do uroczystej beatyfikacji księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Z tej okazji ukazuje się wiele książek, artykułów w których podkreśla się, że kardynał Wyszyński był „Prymasem niezłomnym”, który obronił Kościół w Polsce przed licznymi represjami ze strony komunistów. Akcentując ten aspekt  jego życia, można zniekształcić jego sylwetkę.
Ks. Prymas był przede wszystkim człowiekiem dialogu. Potrafił spotykać się i nawiązać rozmowę
z każdą osobą. Umiał cierpliwie słuchać, rzeczowo artykułować swoje racje, nie narzucając własnego zdania. Mówił, że największą mądrością jest umieć jednoczyć, nie rozbijać.

W artykule wskazano na niektóre źródła i formy dialogicznej postawy ks. Prymasa. Wskazano na źródło nadprzyrodzone i przyrodzone. Tym pierwszym źródłem był jego dialog z Bogiem, a także
z Matką Bożą i świętymi. Był człowiekiem głębokiej modlitwy i z tego źródła niewątpliwie czerpał siły do codziennych spotkań, rozmów i podejmowania decyzji.

Drugim ważnym źródłem było jego filozoficzno-teologiczne wykształcenie. Kardynał Wyszyński był personalistą chrześcijańskim, a więc czerpał z dorobku takich myślicieli jak: Arystoteles, św. Augustyn, św. Tomasz z Akwinu, a także J. Maritain’a, o. J. Woronieckiego, czy ks. W. Korniłowicza. Personalizm uznaje, że centrum świata przyrodzonego jest osoba ludzka, ze swoją niezbywalną wolnością i godnością.

W artykule omówiono niektóre aspekty dialogu kardynała Wyszyńskiego z ludźmi, uwzględniając przede wszystkim dwie grupy: młodzież i przedstawicieli ówczesnej władzy państwowej. Ukazanie ks. Prymasa jako człowieka dialogu wydaje się dzisiaj bardzo potrzebne, z uwagi na różne kontrowersje i spory, które występują zarówno w naszym Państwie, Kościele, a także w relacjach pomiędzy starszym a młodszym pokoleniem.