Mężczyzna wobec niepowodzeń prokreacyjnych. Psychopedagogiczne aspekty doświadczania przez mężczyzn trudności w prokreacji

Abstrakt

Niepowodzenia prokreacyjne, do których jest zaliczana niepłodność, niepomyślna diagnoza prenatalna, poronienie samoistne czy wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, stanowią sytuacje trudne, wywołujące kryzys psychiczny. Pojawiające się zawsze w kontekście pary – kobiety i mężczyzny – przez każdego z nich są przeżywane w odmienny sposób. w literaturze naukowo zajmującej się problematyką utrudnionej prokreacji wiele miejsca poświęca się analizie przeżyć i sposobów reagowania kobiet, brakuje natomiast głębokiego pochylenia się nad specyfiką męskich doświadczeń i ich reakcji na niepowodzenia prokreacyjne. Mężczyzna stając u boku kobiety, w której w sposób bezpośredni wydarza się cud poczęcia i następują ewentualne zakłócenia w przebiegu ciąży, ma do wykonania określone zadania, które implikują szereg emocji, przeżyć czy potrzeb. Skuteczne wsparcie udzielane parom mierzącym się z utrudnieniami w prokreacji powinno zaczynać się od dogłębnego poznania sposobów przeżywania tych problemów – z uwzględnieniem specyfiki kobiecej i męskiej perspektywy. 

Słowa kluczowe: prokreacja, trudności, mężczyzna, niepłodność, poronienie, diagnoza prenatalna