Abstract
The article focuses on a capability of using coaching methods when working with families. Choice of a proper anthropology dimension is a crucial factor due to present relativism ideology that often takes the form of reducing anthropology and divests man of his subjectivity. Coaching is a new tool that is becoming more and more popular, also when working with family. Every action towards another human being, and especially directed at his development, assumes an anthropological vision in the background. In the face of all types of coaching, one should be able to recognize, in the key of integral anthropology, the false and true ideas contained in them. It seems that there are relatively few coaching proposals reaching the deepest human needs and desires, let alone the deepest anthropological (spiritual-personalistic) structures of a human being, especially interested in his internal development. Working with a family with the use of coaching in the context of integral anthropology will therefore focus on a deeper vision of the family, understood as a community of people.
References
Adamski F. (2004), Rodzina, (w:) Wychowanie do życia w rodzinie. Słownik pojęć,
K. Ostrowska (red.), s. 104-105, Kraków: Wydawnictwo Rubikon.
Barbera P. (2012), Emergent coaching – a Gestalt approach to mindful leadership, Coaching Review, 1(4), s. 29–40.
Collins G.R. (2016), Coaching w ujęciu chrześcijańskim, zamień swój potencjał
w rzeczywistość, Warszawa: Oficyna Wydawnicza LOGOS.
Czarkowska L.D. (2011), Filary coachingu i sześć dróg rozwoju organizacji, (w:) Coaching. Katalizator rozwoju organizacji, L. D. Czarkowska (red.) s. 45-62, Warszawa: Wydawnictwo New Dawn.
Frankl V.E. (2009), Człowiek w poszukiwaniu sensu. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca.
Frankl V.E. (2010), Wola sensu. Założenia i zastosowanie logoterapii. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca.
Frankl V.E. (1976), Homo patiens, Warszawa: Wydawnictwo Instytut Wydawniczy PAX.
Gutek G. (2003), Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Kimsey-House H. (2014), Coaching koaktywny. Zmiany w biznesie, zmiany w życiu, Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer SA.
Kieszkowska A. (2010), Metodyka pracy ze skazanymi. Coaching, jako forma wspomagania rozwoju w procesie integracji społecznej, (w:) Probacja Ministerstwo Sprawiedliwości, M. Przybylski (red.), s. 86-104. Warszawa: Wydawnictwo Ekspertyz Sądowych.
Kordziński J. (2015), Dyrektor szkoły – moderator, facylitator, coach, Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer SA.
Kozińska B. (2013), Koncepcja rodzicielskiego coachingu regulacji emocji w świetle teorii przywiązania, Ruch Pedagogiczny, nr 4, s. 39-53.
Kozłowski R. (2016), Coaching drogi, Konin: Wydawnictwo Psychoskok.
Kraśniewska J. (2012), Psychiczny rozwój dziecka w kontekście antropologii duchowości, (w:) Zdrowie dziecka ujęcie holistyczne, B. Gulla, M. Borowska (red.), s. 38-55. Kraków: Wydawnictwo św. Stanisława BM.
Latek–Olaszek K. (2012), Coaching przywódcy a podwładni, Coaching Review, 1 (4), s. 104-125.
Marciniak J.P. (2009), Próba zastosowania Viktora Emila Frankla koncepcji rozwoju noetycznego w programie terapii uzależnień, Zakroczym: Ośrodek Apostolstwa Trzeźwości.
Papież Franciszek (2018), Adhortacja Apostolska Gaudete et exultate, o powołaniu do świętości w świecie współczesnym.
Papież Jan Paweł II (1994), Przesłanie do XVIII Międzynarodowego Kongresu Rodziny, Warszawa, 14-17 kwietnia 1994.
Piechnik–Potęga M. (2012), O coachingu koaktywnym interpretatywnie, Coaching Review, 1(4), s. 80–87.
Pokrywka M. (2010), Antropologiczne podstawy moralności małżeństwa i rodziny, Lublin: Wydawnictwo KUL.
Posacki A. (2007), Psychologia i New Age, Gdańsk: Wydawnictwo Arka Noego.
Posacki A. (2009a), Encyklopedia zagrożeń duchowych, s. 257- 267, Radom: Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne.
Posacki A. (2009b), Ezoteryzm i okultyzm – formy dawne i nowe, Radom: Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne.
Posacki A. (2012), Neospirytyzm i pseudopsychologie, Kraków: Wydawnictwo M.
Ratzinger J. (2005), Homilia wygłoszona podczas Mszy św. na rozpoczęcie konklawe.
Rogers J. (2010), Coaching podstawy umiejętności, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Rzycka O. (2015), Menedżer coachem. Jak rozmawiać, by osiągnąć rezultaty, Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer SA.
Sobór Watykański II Gaudium et spes.
Sokołowska E. (2012), Czy analiza transakcyjna może być użyteczna w coachingu?, Coaching Review, 1 (4), s. 41–59.
Stoltzfus T. (2012), Sztuka zadawania pytań w coachingu. Jak opanować najważniejszą umiejętnosć coacha?, Wrocław: Aetos Media Sp. z o.o.
Wolicki M. (2001), Podstawy filozoficzne analizy egzystencjalnej i logoterapii, Wrocław: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu.
Wujec B. (2012), Geneza i definicje coachingu, Coaching Review, 1 (4), s. 4–28.
Netografia:
Rodzaje coachingu: przegląd terminologii, coaching.synapsis.pl/Rodzaje-coachingu-przeglad-terminologii/ (19.05. 2018).
Geneza i rodzaje coachingu, http://www.monroue.pl/geneza-i-rodzaje-coachingu (19.05.2018).
Czym jest coaching, www.sexyzaczynasiewglowie.pl/coaching/czym-jest-coaching/ (19.05.2018).
Typy coachingu, mentalnespa.manifo.com/baza-wiedzy/typy-coaching-u, (19.05.2018).
Akademia coachów chrześcijańskich, www.acch.pl, (1.09.2018).
Matwiejczuk M., Coaching chrześcijański – możliwy? https://www.deon.pl/inteligentne-zycie/firma-praca-i-kariera/art,218,coaching-chrzescijanski-mozliwy.html, (1.09.2018).