Zarys dziejów położnictwa do XX stulecia

Abstrakt

Zawód położnej jest jednym z najstarszych zawodów w dziejach ludzkości. Jego techniczna strona kształtowała się na gruncie instynktownych zachowań człowieka od czasów najdawniejszych, wzbogacając się stopniowo dzięki bezustannym wymaganiom życia w powolnym procesie opanowywania i podpatrywania otaczającej przyrody. Wiedzę tę nieustannie pogłębiano i coraz szerzej rozpowszechniano, udzielając ustnych wskazówek kolejnym pokoleniom. Należy podkreślić, że u pierwocin położnictwa stoi właśnie położna – samouk, która oddawała się temu zajęciu samorzutnie. Spieszyła ona z pomocą kobiecie rodzącej i przekazywała zdobyte doświadczenia swoim następczyniom, często córkom, drogą demonstracji i przekazu ustnego. Nie można przy tym zapomnieć, że były to kobiety o wrodzonych zdolnościach, które pobierając naukę w szkole życia, drogą trafnego i poprawnego rozumowania, osiągnęły duże doświadczenie i biegłość położniczą. Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie w ogólnym zarysie dzieje zawodu, a raczej powołania, położnej, począwszy od starożytności, poprzez średniowiecze do początku XX stulecia czasów nowożytnych. Dzisiaj w krajach cywilizowanych dzieci przychodzą na świat w szpitalach, gdzie są otoczone szczególną opieką. Istnieją jednak kraje, gdzie brakuje tej opieki szpitalnej i pomoc kobiety-akuszeki jest wprost nieodzowna.