Jak cytować
Abstrakt
Cierpienie towarzyszące człowiekowi od zarania dziejów zrosło się również z życiemks. kardynała Stefana Wyszyńskiego i stało się koniecznym elementem na drodze jego osobistegouświęcenia. Przeżył śmierć matki, wojny, głód, ciężkie choroby czy doświadczenie więzienia.Współcierpiał z chorymi, rannymi i umierającymi. Jako interrex, głowa Kościoła w Polsce i patriota,cierpiał razem ze zniewolonym narodem. Na gruncie osobistych doświadczeń, studiów i teologiczno-filozoficznych dociekań zrodziło się jego nauczanie społeczne, w którym personalistyczna wizja osobyi jej godności wzbogacona została oryginalnym podejściem do spraw narodu oraz głęboką wiarąprymasa Wyszyńskiego. Nauczanie to obejmuje również problematykę cierpienia. Prymas Wyszyńskiwidział w ludziach swoich bliźnich, bez względu na ich przynależność religijną czy też kondycjęfizyczną. Niepełnosprawność drugiej osoby nie była jakąkolwiek przeszkodą, aby uznać w niejdoskonałość ludzkiej natury. Prymas nauczał, że naród istnieje na podobieństwo osoby ludzkiej.Podobnie jak osoba posiada on swoją świadomość, wolę, poznanie, wiedzę, zmysłsamozachowawczy, wady, pragnienia, a nawet dotyka go cierpienie. Mając świadomośćodpowiedzialności spoczywającej na nim z racji pełnionych funkcji, prymas Wyszyński troszczył sięo los każdego Polaka, od tego poczętego w łonie matki po umierającego w późnej dorosłości. Widziałtrudy i cierpienia robotnika, lekarza, prawnika, nauczyciela czy artysty. Warto wrócić doprymasowskiej myśli zwłaszcza dziś, kiedy ład w świecie ulega rozchwianiu, a obszar ludzkiegocierpienia poszerza się pomimo naukowych odkryć i zapewnień o dokonującym się cywilizacyjnym postępie.