Koncepcja telewizji dla dzieci Joan Ganz Cooney w epoce mediów cyfrowych

Abstrakt

Projekt telewizji dla dzieci J.G. Cooney z końca lat 60. wciąż się rozwija, podlega zmianom i ewaluacji. U jego podstaw legło przekonanie, że telewizja może uczyć. „Ulica Sezamkowa” okazała się najbardziej udanym programem edukacyjnym dla przedszkolaków. Był to efekt wspólnego wysiłku pedagogów, psychologów i producentów telewizyjnych. Po kilku dekadach, w zmienionym krajobrazie medialnym, kiedy ekranów przybyło znów możemy powiedzieć, że potrafią one uczyć. Dzieje się to przede wszystkim dzięki możliwościom skupienia uwagi dziecka przez narzędzia cyfrowe. W artykule wykorzystano metodę analizy historycznej. Jest wykorzystywana w badaniach nad mediami i komunikowaniem w celu ustalenia kontekstu i tła badanych faktów. W niniejszym artykule podstawowe źródła historyczne to raport J. G. Conney z 1966 r. oraz rekonstrukcja pierwotnego projektu telewizji edukacyjnej dla dzieci. Sama autorka raportu zachęca do historycznej analizy tekstu i jego następstw wydając ponownie raport, tym razem w formie cyfrowej w 2019 r. J. G. Cooney oparła swój model o trzy podstawowe filary: pedagogikę, psychologię i warsztat telewizyjny. Ówczesna telewizja nie była jednak jeszcze tak „inwazyjna” jak współczesne media, chociaż wywoływała już bardzo krytyczne oceny. To m.in. przyczyniło się do dyskusji nad potrzebą zapewnienia interesu publicznego w mediach. Jednym z jego elementów jest wykorzystanie technologii w celach edukacyjnych. Dzieci swoje potrzeby rozwojowe realizują dziś przy pomocy innych narzędzi a technologie cyfrowe hermetycznie wypełniają ich środowisko życia. Jest to sytuacja dużo bardziej nagląca niż w czasach tworzenia „Ulicy Sezamkowej” gdzie wiele rodzin (np. biednych czy imigranckich) nie miało tak szerokiego dostępu do technologii. Tworząc koncepcję wykorzystania narzędzi cyfrowych w edukacji należy potraktować pierwszy projekt J. G. Cooney jako kluczową inspirację dla stworzenia nowego modelu. Podobnie jak przy projekcie telewizji edukacyjnej, aby osiągnąć cele dydaktyczne potrzeba współpracy pedagogów, psychologów oraz specjalistów od ICT. Tylko właściwe planowanie pedagogiczne może zapewnić sukces w zastosowaniu narzędzi cyfrowych w dydaktyce.