Położne i doule w Polsce: wzajemne postrzeganie w kontekście współpracy międzyzawodowej: Współpraca położnych i doul

Abstrakt

Doula jest niezależną profesjonalistką, która zapewnia emocjonalne, fizyczne i informacyjne wsparcie kobietom podczas ciąży, porodu i w okresie poporodowym. Doula nie posiada kwalifikacji medycznych, ale jest przeszkolona w zakresie technik zapewniających rodzącym komfort, relaksację i właściwe oddychanie w trakcie narodzin. Jej rolą jest również wspieranie psychospołecznych aspektów porodu, w tym udzielanie wsparcia emocjonalnego, informacyjnego i fizycznego oraz zapewnienie ciągłości opieki (doula poznaje kobietę i całą rodzinę zwykle w czasie ciąży, towarzyszy jej/im podczas porodu oraz w okresie połogu). Relacje między doulami a innymi członkami zespołu sprawującego opiekę okołoporodową mają wpływ na zadowolenie kobiet i jakość świadczonej opieki. Celem naszego badania była analiza wzajemnego postrzegania się obu grup zawodowych oraz subiektywna ocena faktycznej współpracy pomiędzy położnymi i doulami.; Metody: Narzędziem badawczym służącym do badania postrzegania wzajemnego położnych i doul w kontekście współpracy międzyzawodowej była autorska ankieta składająca się 13 pozycji zawierających przekonania dotyczące współpracy między doulami i położnymi oraz pozycji opisujących doświadczenia ze współpracy między grupami. W badaniu wzięło udział 238 kobiet: 165 położnych i 73 doule. Wyniki: Postrzeganie wzajemne położnych I doul można określić jako pozytywne lub neutralne. Badanie doświadczenia współpracy wskazuje na przewagę zachowań pozytywnych. Prawie we wszystkich pozycjach przekonania doul i położnych istotnie się od siebie różniły pokazując odmienność perspektyw tych dwóch grup zawodowych. Najwyższy wynik w obydwu grupach uzyskało stwierdzenie Właściwe relacje między położnymi i doulami mają wpływ na satysfakcję rodzących, co oznacza, że zarówno doule jak i położne zgadzają się z nim. Wnioski: Istnieje potencjał do upowszechniania zawodu douli w polskim systemie opieki zdrowotnej. Obydwa zawody wykazują bardziej pozytywne lub neutralne wzajemne postrzeganie niż negatywne, co daje szansę na budowanie satysfakcjonującej współpracy. Wyniki badań podkreślają potrzebę pogodzenia różnych postaw w celu wspierania skutecznej praktyki zespołowej i poprawy wyników opieki położniczej. Szkolenia i spotkania pozwalające na poznanie ról, kompetencji i poznanie wzajemnych modeli pracy daje szansę na wzmocnienie tej współpracy.