Prężność psychiczna dziadków a relacje z wnukami w rodzinie dorosłego dziecka. Wymiary parentyfikacji dziadków w rodzinie

Abstrakt

Celem badań było uchwycenie związków pomiędzy bliskością, częstością kontaktu z wnukami oraz autorytetem a wymiarami prężności psychicznej dziadków. Wyniki gromadzono z próby 80 badanych osób za pomocą dwóch narzędzi: Skali Prężności Psychicznej (SPP – 25) oraz autorskiej skali ad hoc, określającej relacje międzypokoleniowe, bliskość – częstość – autorytet. Efekty pozwoliły ustosunkować się do problemu badawczego, czy zachodzą związki pomiędzy wymiarami prężności psychicznej dziadków a ich bliskością, częstością kontaktów z wnukami oraz autorytetem dziadków. Oczekiwano, że im wyższa prężność psychiczna przejawiana w badanych jej wymiarach u dziadków, tym znacząco bardziej dziadkowie będą przejawiać bliskość i częstość kontaktów z wnukami, jednocześnie będąc autorytetem dla swoich wnuków. Wyniki pokazały, że niektóre wymiary prężności psychicznej wykazują związki z cechami relacji międzypokoleniowych. Wśród nich, dominuje otwartość na nowości i poczucie humoru oraz optymistyczne nastawienie do życia i zdolność mobilizowania się w trudnych sytuacjach, które wchodzą w pozytywne istotne współzależności z bliskością z wnukami. Natomiast, kompetencje osobiste do radzenia sobie i tolerancja negatywnych emocji wykazują negatywny znaczący związek z częstością kontaktów z wnukami. Tolerancja niepowodzenia i traktowanie życia jako wyzwania, ujawnia ujemny związek z autorytetem dziadków u wnuków. Wnioskując, wyniki stanowią początek dyskusji nad zagadnieniem parentyfikacji dziadków, pojęcia identyfikowanego z psychologią kliniczną dziecka.