Słowa kluczowe
komunikacja
psychologia
Jak cytować
Abstrakt
Komunikacja językowa wydaje się być najbardziej charakterystyczną i osobliwą ludzką cechą. Nabycie mowy stanowi cezurę początkową kolejnych ważnych zmian rozwojowych, którym przygląda się psychologia. Rozwój funkcji psychicznych obejmuje zestaw różnych sfer - poznawczej, emocjonalnej, społecznej, moralnej i osobowości. Narzędziem do ich poznania jest nie tylko język, ale także cały szereg ekspresji własnych emocji. Tworzenie światopoglądu to także efekt interakcji międzyludzkich, w których możemy wyrażać swoje tezy – czasami nazbyt śmiałe – expressis verbis. Te wszelkie próby stają się tłem do organizowania wiedzy moralnej i wreszcie integrowania koncepcji siebie, która odznaczać się będzie spójnością myśli i uczuć. Skuteczne komunikowanie się z innymi osobami narażone jest na wiele zniekształceń i nieporozumień. Warto zatem poświęcić uwagę zagadnieniom związanym ze sprawnością komunikacyjną i warunkom, jakie powinny zostać spełnione, aby przekaz był zrozumiały. Codzienność, która przynosi wiele różnych informacji, może łatwo doprowadzić do przeładowania systemu uwagi, a mass media, chcące dotrzeć do nas z każdą wiadomością, tworzą szum, w którym łatwo zapomnieć o wewnętrznej harmonii.
Bibliografia
Aronson, E. (2005). Człowiek istota społeczna, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN,
Argyle, M. (2002). Psychologia stosunków międzyludzkich, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Augustynek, A. (2015), Psychopatologia człowieka dorosłego, Warszawa, Wydawnictwo Difin SA.
Chrobak, K. (2011). Osobowość człowieka w kontekście relacji społecznych, (w:) Studia Kulturowe. W kręgu teorii kultury, Katowice, s. 34, 38.
de Saussure, F. (1961). Kurs językoznawstwa ogólnego, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Grzegorczykowa, R. (1979). Zarys Słowotwórstwa Polskiego. Słowotwórstwo opisowe. Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Wydanie III poprawione, s. 6-7.
Harwas- Napierała, B., Trempała, J. (2014). Psychologia rozwoju człowieka. Rozwój funkcji psychicznych. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Wydanie II – 6 dodruk, t. 3.
Juul, J. (2020). O Granicach. Kompetentne relacje z dzieckiem, Podkowa Leśna, Wydawnictwo MiND.
Kaczmarek, L. (1977). Nasze dziecko uczy się mowy, Lublin, Wydawnictwo Lubelskie.
Knapp, M., L., Hall, J., A. (2000). Komunikacja niewerbalna w interakcjach międzyludzkich, Wrocław, Wydawnictwo ASTRUM.
Kubiak, Z. (1997). Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa, Świat Książki.
Kulczycki, E. (2012). Teoretyzowanie komunikacji, Poznań, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii UAM.
Musiał, D. (2019). Rola komunikacji w budowaniu relacji między dorastającymi a rodzicami, (w:) Fides Et Ratio. Porozumiewanie się, Dialog, Komunikacja, Ujęcie Integralne, 2(38)2019, Kwartalnik Naukowy Towarzystwa Uniwersyteckiego Fides Et Ratio, s. 17- 49.
Nanowska, K. (2018). Kompetencje komunikacyjne jako czynnik wpływający na efektywność działań podejmowanych przez profesjonalistów wobec osób w trudnych sytuacjach życiowych (w:) Edukacja Humanistyczna nr 1 (38), Szczecin, s. 144-161.
Oleksowicz, M. (2018). Osoba – Dusza – Mózg. Co gwarantuje status ontologiczny człowieka, (w:) DOI: 10.15290/std.2018.04.04 (Data dostępu: 14. 05. 2020).
Ewangelia wg Św. Jana (2012), Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Biblia Tysiąclecia, Poznań, Wydawnictwo Pallottinum, Wydanie V, s. 1393.
Pocztowski, A. (2007). Zarządzanie zasobami ludzkimi, Warszawa, Wydawnictwo PWN,
s. 112.
Przybylska, R. (2003). Wstęp do nauki o języku polskim. Podręcznik dla szkół wyższych, Kraków, Wydawnictwo Literackie.
Sławińska- Oleszek, K. (2008). Drogi życiowe doradców zawodu (w:) Siarkiewicz, E., Wojtasik, B. (red.), Być doradcą! Doświadczenia i refleksje, Wrocław, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, s. 23-33.
Sypniewska, B., A. (2013). Rola i znaczenie komunikacji w organizacji – raport z badań (w:) Zeszyty Naukowe PWSZ w Płocku. Nauki Ekonomiczne, T. XVIII, s. 81-101.
Strelau, J., Doliński, D. (2008), Psychologia. Podręcznik akademicki, T. 2, Gdańsk, GWP.
Śniatkowski, S. (2011). Nabywanie wiedzy o języku w świetle współczesnych teorii funkcjonowania umysłu, (w:) Michalik, M. (red.), Nowa Logopedia. Biologiczne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy, Kraków, Wydawnictwo Collegium Columbinum, T. 2, s. 47-56.
Zyss, T. (2011), Neurofizjologiczne podłoże procesu mówienia – rola somatosensorycznej kontroli zakrętów zaśrodkowych, (w): M. Michalik, (red.) Nowa Logopedia. Biologiczne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy, Kraków, Collegium Columbinum, T. 2, s. 35-45