Jak cytować
Prusiński, T. (2017). Optymalizacja warunków zdrowienia. Genogram w modalności ericksonowskiej. Kwartalnik Naukowy Fides Et Ratio, 32(4), 245-257. Pobrano z https://fidesetratio.com.pl/ojs/index.php/FetR/article/view/630
Język / Language
Słowa kluczowe
Abstrakt
The genogram is a graphic way of organizing the mass of information gathered during a family assessment and finding patterns in the family system for more targeted treatment. This article outlines how, apart from traditional methods of genogram interpretation, it can be also used to achieve essential aims for ericksonian psychotherapy. Especially, the genogram is a useful technique which let to define resources and utilize it for formulate change space.
Bibliografia
Boszormenyi-Nagy. New York: Brunner Mazel.
Bowen, M. (1966). The use of family theory in clinical practice. Comprehensive Psychiatry, 7, 345-374.
Chrząstowski, Sz. (2009). Wykorzystanie genogramu we współczesnych nurtach terapii rodzin. Psychoterapia, 1(148), 65-76.
Czabała, Cz. (2013). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa: PWN.
Haley, J. (2012). Niezwykła terapia. Techniki terapeutyczne Miltona H. Ericksona. Gdańsk: GWP.
Jong de, P., Berg, I. K. (2007). Rozmowy o rozwiązaniach. Kraków: Księgarnia Akademicka.
Kępiński, A. (1989). Poznanie chorego. Warszawa: PZWL.
Klajs, K. (2017). Poznawanie pacjenta w psychoterapii ericksonowskiej. Poznań: Zysk i S-ka.
Klajs, K., Lipman, L. (2011). Terapia ericksonowska, (w:) L. Grzesiuk, H. Suszek (red.), Psychoterapia. Szkoły i metody, (s. 283-297). Warszawa: Eneteia.
Kmita, J. (1977). Wykłady z logiki i metodologii nauk. Warszawa: PWN.
Kołbik, I. (1999). Wywiad rodzinny z użyciem genogramu, (w:) B. de Barbaro B (red.), Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny, (s. 97-109). Kraków: WUJ.
Kuhn, T. S. (2001). Struktura rewolucji naukowych. Warszawa: Aletheia.
Lopez, S. J., Snyder, C.R. (2005). Handbook of positive psychology. New York: Oxford University Press.
Marlin, E. (1989). Genograms. Chicago: Contemporary Books.
McGoldrick, M., Gerson, R., Shellenberger, S. (2007) Genogramy. Rozpoznanie i interwencja. Poznań: Zysk i S-ka.
Namysłowska, I. (1997). Terapia rodzin. Warszawa: PWN.
Namysłowska, I. (2014). Przeszłość jest w teraźniejszości i przyszłości. Genogram w terapii rodzin. http://www.osrodekpsychoterapii.org/news/det/136 z dnia 5.12.2017r.
Norcross, J. C., Goldfried, M. R. (red.) (2005). Handbook of psychotherapy integration. New York: Oxford University Press.
Prochaska, J. O., Di Clemente, C. C. (1992). Stages of change in the modification of problem behaviors. Progress in Behavior Modification, 28, 183.
Reichport-Haley, M., Carlson, J. (red.) (2010). Jay Haley Revisited. New York: Routledge.
Rogers, J.C., Durkin, M., Kelly, K. (1985). The family genogram: An underutilized clinical tool. New Jersey Medicine, 82(11), 887-892.
Santorski, J. (1995). Ciało i charakter. Diagnoza i strategie w psychoterapii somatyczno-charakterologicznej. Antologia. Warszawa: JS & CO Dom Wydawniczy.
Sęk, H. (2007). Orientacja patogenetyczna i salutogenetyczna w psychologii klinicznej, (w:) H. Sęk (red.), Psychologia kliniczna, tom I (s. 39-54). Warszawa: PWN.
Stemplewska-Żakowicz, K. (2016). Diagnoza psychologiczna. Sopot: GWP.
Straś-Romanowska, M. (1995). Na tropach psychologii jako nauki humanistycznej. Warszawa-Wrocław: PWN.
Teodorczyk, T. (2015). Oświecenie dziobaków. Warszawa: Eneteia.
Wachtel, E. F. (1982). The family psyche over three generations: The genogram revisited. Journal of Marital and Family Therapy, 8(35), 335-343.
Woydyłło, E. (2014). Dobra pamięć, zła pamięć. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Bowen, M. (1966). The use of family theory in clinical practice. Comprehensive Psychiatry, 7, 345-374.
Chrząstowski, Sz. (2009). Wykorzystanie genogramu we współczesnych nurtach terapii rodzin. Psychoterapia, 1(148), 65-76.
Czabała, Cz. (2013). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa: PWN.
Haley, J. (2012). Niezwykła terapia. Techniki terapeutyczne Miltona H. Ericksona. Gdańsk: GWP.
Jong de, P., Berg, I. K. (2007). Rozmowy o rozwiązaniach. Kraków: Księgarnia Akademicka.
Kępiński, A. (1989). Poznanie chorego. Warszawa: PZWL.
Klajs, K. (2017). Poznawanie pacjenta w psychoterapii ericksonowskiej. Poznań: Zysk i S-ka.
Klajs, K., Lipman, L. (2011). Terapia ericksonowska, (w:) L. Grzesiuk, H. Suszek (red.), Psychoterapia. Szkoły i metody, (s. 283-297). Warszawa: Eneteia.
Kmita, J. (1977). Wykłady z logiki i metodologii nauk. Warszawa: PWN.
Kołbik, I. (1999). Wywiad rodzinny z użyciem genogramu, (w:) B. de Barbaro B (red.), Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny, (s. 97-109). Kraków: WUJ.
Kuhn, T. S. (2001). Struktura rewolucji naukowych. Warszawa: Aletheia.
Lopez, S. J., Snyder, C.R. (2005). Handbook of positive psychology. New York: Oxford University Press.
Marlin, E. (1989). Genograms. Chicago: Contemporary Books.
McGoldrick, M., Gerson, R., Shellenberger, S. (2007) Genogramy. Rozpoznanie i interwencja. Poznań: Zysk i S-ka.
Namysłowska, I. (1997). Terapia rodzin. Warszawa: PWN.
Namysłowska, I. (2014). Przeszłość jest w teraźniejszości i przyszłości. Genogram w terapii rodzin. http://www.osrodekpsychoterapii.org/news/det/136 z dnia 5.12.2017r.
Norcross, J. C., Goldfried, M. R. (red.) (2005). Handbook of psychotherapy integration. New York: Oxford University Press.
Prochaska, J. O., Di Clemente, C. C. (1992). Stages of change in the modification of problem behaviors. Progress in Behavior Modification, 28, 183.
Reichport-Haley, M., Carlson, J. (red.) (2010). Jay Haley Revisited. New York: Routledge.
Rogers, J.C., Durkin, M., Kelly, K. (1985). The family genogram: An underutilized clinical tool. New Jersey Medicine, 82(11), 887-892.
Santorski, J. (1995). Ciało i charakter. Diagnoza i strategie w psychoterapii somatyczno-charakterologicznej. Antologia. Warszawa: JS & CO Dom Wydawniczy.
Sęk, H. (2007). Orientacja patogenetyczna i salutogenetyczna w psychologii klinicznej, (w:) H. Sęk (red.), Psychologia kliniczna, tom I (s. 39-54). Warszawa: PWN.
Stemplewska-Żakowicz, K. (2016). Diagnoza psychologiczna. Sopot: GWP.
Straś-Romanowska, M. (1995). Na tropach psychologii jako nauki humanistycznej. Warszawa-Wrocław: PWN.
Teodorczyk, T. (2015). Oświecenie dziobaków. Warszawa: Eneteia.
Wachtel, E. F. (1982). The family psyche over three generations: The genogram revisited. Journal of Marital and Family Therapy, 8(35), 335-343.
Woydyłło, E. (2014). Dobra pamięć, zła pamięć. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
##plugins.generic.usageStats.downloads##
##plugins.generic.usageStats.noStats##