Słowa kluczowe
miłość małżeńska
istota małżeństwa
prawo kanoniczne
Jak cytować
Abstrakt
Nowość wprowadzona przez Sobór Watykański II odnośnie do istoty małżeństwa przyniosła wielkie zmiany w redakcji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku. W poprzednim Kodeksie z 1917 roku, cele i istota małżeństwa nie miały ściśle określonych granic, wręcz przeciwnie, dość często były one mylone pomiędzy sobą. Małżeństwo było badane tylko w perspektywie kontraktu i celu. Wizja personalistyczna, wprowadzona przez Sobór Watykański II, wprowadziła nową koncepcję istoty małżeństwa. U podstaw refleksji nad instytucją małżeństwa została postawiona miłość małżeńska. Intymna komunia miłości staje się komórką kształtującą życie małżeńskie, a droga małżonków w życiu małżeńskim staje się duchowym i czynnym wzrostem w miłości. W całej pełni, zgodnie z nauczaniem soborowym, posynodalna Adhortacja papieża Franciszka Amoris laetitia nadaje elementum amoris konotację historyczną, teraźniejszość i przyszłość w rozwoju rodziny i życia małżeńskiego. Małżeństwo staje się wypełnieniem planu Boga wobec człowieka.
Bibliografia
Abate, A. (1985). Il matrimonio nella nuova legislazione canonica, Roma: Urbaniana University Press.
Abate, A. (1986). Il consenso matrimoniale nel nuovo Codice di Diritto Canonico, Apollinaris, 59, 445–491.
Aznar-Gil, F.R. (1985). El nuevo derecho matrimonial canónico, Salamanca: Publicaciones de la Universidad Pontificia de Salamanca.
Bertolino, R. (1996). Gli elementi costitutivi del bonum coniugum: stato della questione, (in:) Il bonum coniugum nel matrimonio canonico, 7–32, Città del Vaticano.
Bianchi, E. (1990). E’ più facile con nuovo codice di diritto canonico dimostrare la nullità di un matrimonio?, QDE, 3, 394–410.
Bonnet, P.A. (1985). Introduzione al consenso matrimoniale canonico, Milano: Univ. Milano-Fac.
Bonnet, P.A. (1996). Il bonum coniugum e l’essenza del matrimonio, (w:) Il bonum coniugum nel matrimonio canonico, 89–135, Città del Vaticano.
Castaňo, J.F. (1990). El canon 1057, centro de la legislación matrimonial de la Iglesia, REDC, 47, 563–575.
Castaño, J.F. (1992). Il Sacramento del matrimonio, Roma.
Chiappetta, L. (2011). Il codice di diritto canonico, Commento giuridico-pastorale, Bologna: EDIZIONI DEHONIANE BOLOGNA.
Concilium Oecumenicum Vaticanum II (1965). Constitutio Pastoralis de ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et Spes.
D’Auria A. (2007). Il consenso matrimoniale. Dottrina e giurisprudenza canonica, Roma: Aracne.
Francesco, (2016). Esortazione Apostolica post sinodale Amoris Laetitia, Città del Vaticano.
García, Failde J.J. (1986). Observationes novae circa matrimonium canonicum simulatum et coactum, Periodica, 75, 171–220.
García, M.J. (1996). Le norme generali del Codex Iuris Canonici, Roma: EDIURCLA.
Giovanni Paolo II, (1981), Esortazione Apostolica Familaris Consortio.
Hervada, J. (2000). Studi sull’essenza del matrimonio, Milano: Giuffrè.
Lèonard, A. (2001). Il fondamento della morale, Cinisello Balsamo (MI).
Moneta, P. (1992). Il Matrimonio, (w:) Il Diritto nel Mistero della Chiesa, t. 3, 165–302, Roma.
Pellegrino, P. (1998). Il consenso matrimoniale nel codice di diritto canonico latino, Torino.
Piana, G. (1995). La coppia nel Rito-Sacramento cristiano, (w:) La celebrazione del matrimonio (cammino antropologico ed esperienza di fede), Padova.
Pinto, P.V. (2001). Commento al Codice di Diritto Canonico, Città del Vaticano.
Sabbarese, L. (2019). Il matrimonio canonico nell’rodine della natura e della grazia, Città del Vaticano.
Vitalia, E., Berlingò, S. (1994). Il matrimonio canonico, Milano.
Wegan, M. (1988). L’esclusione del «bonum fidei» nella più recente giurisprudenza della Rota Romana, Apollinaris, 61, 89–107.