Budowanie poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego w okresie wczesnej adolescencji
PDF (English)

Słowa kluczowe

bezpieczeństwo emocjonalne
bezpieczeństwo fizyczne
rozwój dzieci i młodzieży
wczesna adolescencja

Jak cytować

Nowacka–Dobosz, S., Pokorska, M., Gala–Kwiatkowska, A., & Wójcik, K. (2019). Budowanie poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego w okresie wczesnej adolescencji. Kwartalnik Naukowy Fides Et Ratio, 37(1), 6-18. https://doi.org/10.34766/fetr.v1i37.18
Język / Language
Słowa kluczowe

Abstrakt

Istotnym punktem metodyki prowadzenia zajęć edukacyjnych jest bezpieczeństwo uczestników, tak fizyczne, jak i emocjonalne. Zadaniem nauczyciela prowadzącego zajęcia jest budowanie zaufania, więzi emocjonalnej, a także umiejętne nauczenie wyznaczania własnych granic. Dziecko, które żyje w poczuciu bezpieczeństwa emocjonalnego i fizycznego chętniej eksperymentuje, doświadcza i tworzy relacje z innymi, co w późniejszym etapie jego życia może zaowocować lepszymi jakościowo kontaktami społecznymi. Takie dziecko, stanie się dorosłym, który będzie umiał stawiać granice, nie podejmie działań, które nie są dla niego dobre i bezpieczne oraz takich, które prowadzą do pomniejszenia jego społecznej roli. Wprowadzenie podczas zajęć edukacyjnych – szczególnie w okresie wczesnej adolescencji – aktywności, które dają poczucie bezpieczeństwa powinno stać się priorytetem w relacji nauczyciel – uczeń. Wykorzystywanie w edukacji metod kreatywnych opartych na aktywności fizycznej staje się narzędziem do wspierania rozwoju uczniów oraz budowania poczuciu bezpieczeństwa.

https://doi.org/10.34766/fetr.v1i37.18
PDF (English)

Bibliografia

Bardziejewska M. (2005), Okres dorastania. Jak rozpoznać potencjał nastolatków? (W:) A. Brzezińska (red.), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (s. 345–377). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Czochańska J. (1995), Badanie i ocena neurorozwojowa niemowląt i noworodków. Wyd. Folum, Lublin.

Danielewska J. (2002), Agresja u dzieci – szkoła porozumienia. Warszawa: WSiP.

Demel M. (1989) O trzech wersjach teorii wychowania fizycznego. Ujęcie komplementarne. WFiS nr 2, Warszawa: AWF.

Grabowski H. (1999), Teoria Fizycznej Edukacji. Warszawa: WSiP.

Goddard S. (2004), Odruchy, uczenie i zachowanie. Klucz do umysłu dziecka. Wydawnictwo: Międzynarodowy Instytut Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów.

Hannaford C. (1998), Zmyślne ruchy które doskonalą umysł. Warszawa: Medyk.

Hill C. (2013), Komunikacja poprzez ruch. Ruch Rozwijający Sherborne. Dążenie do poszerzania perspektyw. Warszawa: Wydawnictwo CSW Arteer.

Matczak A. (2004), Różnice indywidualne w rozwoju psychicznym, (w:) Harwas-Napierała

B., Trempała J. (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Rozwój funkcji psychicznych (t. 3, s. 178- 202). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Mazur R. (1998), Odruchy i ich znaczenie kliniczne, (w:) Podstawy kliniczne neObuchowska I. (2005), Adolescencja, (w:) B. Harwas-Napierała, J. Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Charakterystyka okresów życia człowieka (t. 2, s. 163–201). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Pękała A., Banaszkiewicz T. (2002), Wykorzystanie metody Rudolfa Labana w pracy z dziećmi sześcioletnimi, Prace naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, z. XI. Piotrowski K., Ziółkowska B., Wojciechowska J. (2015), Rozwój nastolatka. Wczesna faza dorastania, (w:) Niezbędnik Dobrego Nauczyciela. Rozwój w okresie dzieciństwa i dorastania (t. 5, s. 1-61). Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.

Piotrowski K., Wojciechowska J., Ziółkowska B. (2015), Rozwój nastolatka. Późna faza dorastania, (w:) Niezbędnik Dobrego Nauczyciela. Rozwój w okresie dzieciństwa i dorastania (t. 6, s. 1-65). Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.

Podemski R. Wendera M. (2001), Rozwój układu nerwowego i badania neurologiczne dziecka, (w:) Neurologia, R. Podemski, M. Wendera (red.), Wrocław: Wyd. Med. Urban J Partner.

Prusiński A. (2003) Neurologia praktyczna, Warszawa: PZWL. Przyrowski Z. (2012), Integracja sensoryczna. Wprowadzenie do teorii, diagnozy i terapii. Warszawa: EMPIS.

Sadowska L. (2001), Zasady rehabilitacji metodą odruchowej lokomocji, (w:) Neurokinezjologiczna diagnostyka i terapia dzieci z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, L. Sadowska (red.), Wrocław: Wyd. AWF.

Sharron H. (1994), Changing Children’s Minds. Birmingham: The Sharron Public Company.

Sherborne W (2012), Ruch Rozwijający dla dzieci. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Sylva K., Lunt I. (1986), Child Development: A first course. Oxford: Blackwell.

Węcławik P. (1993), Historyczny zarys problemu jedności psychofizycznej człowieka i jego ujęcie w antropologii Maxa Schelera. Folia Philosophica, 11, 75-87.urologii, R. Mazur, W. Kozubski, A. Prusiński (red.), Warszawa: PZWL.

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##