Rola i wartość dialogu w edukacyjnej działalności polskich muzeów

Abstrakt

Stan badań pozwala domniemywać, że edukacja muzealna, mimo swojej istotnej społecznej roli nie została w pełni opracowana. Artykuł jest próbą ukazania komunikacyjnego potencjału muzeów w Polsce poprzez ich działania edukacyjne. Autorka opisując charakter pracy edukatorów oraz stawiane przed nimi wymagania stara się wskazać na możliwe kanały komunikacyjne oraz ich powiązanie z codzienną oferta edukacyjną muzeów. W dalszej części porusza kwestie odpowiedzialności wynikającej z budowania dialogu pomiędzy muzeum jako instytucją i muzeum jako zespołem pracowników a odbiorcami, stawiając tezę o społecznej odpowiedzialności edukacji muzealnej. W oparciu o paradygmat interakcjonizmu symbolicznego, autorka stara się ukazać potencjał komunikacyjny edukacji muzealnej służący do budowania relacji i rozwoju instytucji muzeów. Zwraca także uwagę na konieczność prowadzenia regularnych badań wspierających audience development. Podkreślając znaczenie partycypacji we współczesnym muzealnictwie wylicza liczne możliwości, które stoją przed muzeum otwartym na dialog. Konkludując wskazuje na potrzebę dalszych badań opierających się na analizach dokumentów określających strategie rozwoju oraz komunikacji danych instytucji, a także na bezpośrednich wywiadach z twórcami i odbiorcami oferty edukacyjnej.