Słowa kluczowe
komunikacja zaburzona
prizonizacja
podkultura więzienna
deprywacja potrzeb
bezradność wyuczona
stereotypy
Jak cytować
Abstrakt
Zjawisko komunikacji społecznej ma wiele aspektów, a zarazem ma charakter interdyscyplinarny. Komunikacja społeczna służy rozwojowi, nie tylko całych społeczności, ale także konkretnych ludzi. Bardzo ważny jest sposób odbioru komunikacji, jej przetwarzania i rozumienia. Są środowiska, które mogą służyć rozwojowi komunikacji zaburzonej, a takim środowiskiem niewątpliwie jest izolacja penitencjarna. Już sam fakt popełnienia przestępstwa, może wpływać negatywnie na komunikację interpersonalną, mimo że sprawca czynu przestępczego przyznaje się do jego popełnienia. Artykuł prezentowany ma na celu ukazanie czynników, które mogą zaburzać komunikację w środowisku więziennym, a za takie podstawowe czynniki można uważać: proces prizonizacji, podkulturę więzienną, deprywację potrzeb, wyuczoną bezradność, stereotypy, uprzedzenia. Artykuł ten nie ukazuje wszystkich takich czynników, ale może stanowić przyczynek do dalszej pogłębionej analizy podjętego problemu.Bibliografia
Aronson, E., Aronson, J. (2012). Człowiek istota społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Ciccarelli, S. K., White, J. N. (2015). Psychologia. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS.
Ciosek, M. (2001). Psychologia sądowa i penitencjarna. Warszawa: Wydawnictwa Prawnicze PWN.
Gruźlewska, J. (2016). Przestępczość wewnątrzwięzienna, (w:) M. Ciosek, B. Pastwa-Wojciechowska (red.), Psychologia penitencjarna (413-425). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Krzemionka, D. (red.). (2017). Słownik pojęć psychologicznych. Kielce: Wydawnictwo Charaktery.
Machel, H. (2007). Sens i bezsens resocjalizacji penitencjarnej – casus polski (Studium penitencjarno-pedagogiczne). Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Majchrzyk, Z. (2018). Psychologia sądowa dorosłych (1976 – 2016). Teoria i praktyka. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna ADAM.
Piotrowski, J. M., Ciosek, M. (2016). Izolacja więzienna jako złożona sytuacja trudna, (w:): M. Ciosek, B. Pastwa-Wojciechowska (red.), Psychologia penitencjarna (428-460). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Podkowińska, M. (2017). Komunikacja w pracy socjalnej z rodziną. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
Przybyliński, S. (2006). Podkultura więzienna – wielowymiarowość rzeczywistości penitencjarnej. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Przybyliński, S. (2007). „Dziara”, „cynkówka”, „kolka” – zjawisko tatuażu więziennego. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Rajtar, T., Haś, A. (2014). Psychologia penitencjarna, (w:) M. Szpitalak, K. Kasparek (red.), Psychologia sądowa (103-114). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Sarzała, D. (2009). Podkultura więzienna, (w:) W. Woźniak (red.), Materiały do ćwiczeń z metodyki resocjalizacji – aspekt psychologiczny i pedagogiczny (29-40). Olecko – Warszawa: Wydawnictwo Wszechnicy Mazurskiej – Acta Universitatis Masuriensis w Olecku & Wydział Filozofii Chrześcijańskiej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Słownik Wyrazów Obcych (1980). Warszawa: PWN.
Stanik, J.M. (2013). Psychologia sądowa. Podstawy, badania, aplikacje. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Szaszkiewicz, M. (1997). Tajemnice grypserki. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Ekspertyz Sądowych.
Urbanek, A. (2018). System penitencjarny wobec wyzwań wielokulturowości. Studium diagnostyczne. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Woźniak, W. (2005). Aglutynacja psychiczna jako skrajna postać samomarginalizacji psychospołecznej młodzieży, (w:) W. Kubik, B. Urban (red.), Uwarunkowania i wzory marginalizacji społecznej współczesnej młodzieży (633-640). Kraków: Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” & Uniwersytet Jagielloński – Instytut Pedagogiki & Wydawnictwo WAM.
Wyleżałek, J., Podkowińska, M. (2018). Pathological mechanisms of human resources management, (w:) M. Podkowińska (red.), Communication. Education. Culture (83-101). Presov: University of Presov – Pro Communio.